Fransa genelinde 'sarı yelekliler' adı altında örgütlenen eylemciler, 17 Kasım'dan bu yana hükümetin akaryakıta ek vergi koymasını protesto etmek için sokaklara dökülüyor.

Akaryakıt fiyatlarına yapılan zammın bardağı taşıran son damla etkisi yarattığı, bunun üzerine halkın bir kısmının her arabada bulunması zorunlu fosforlu sarı güvenlik yeleklerini üzerlerine geçirip arkalarında hiçbir siyasal veya sendikal örgütlenme olmadan ve kısa sürede tüm Fransa’ya yayılan eylemler başlattığı artık bütün dünyanın malûmu.

Bu insanlar geleceklerinden, ceplerine girip çıkan arasındaki artan dengesizlikten, dev şirketlere müşfik, alttakilere gaddar kesilen gidişattan mustaripler.

Fransız neoliberalizminin bir kurtarıcısı rolündeki Emmanuel Macron’un Fransa tarihinin en düşük memnuniyet oranına sahip François Hollande iktidarının ekonomi bakanı olduğu, ondan önce ünlü Rothschild Bankası’nda ortak olarak çalıştığı hatırlanması gereken önemli detaylardan sadece birkaçı…

1789'da "baskıya karşı isyanı" hak sayan İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirisi'ni kabul etmiş Fransız Parlamentosu bugün hakları garanti eden sesini yitirmiş olsa da, Fransızlar ihtilal konusunda referansı bol bir millet.

Gerçekten de Sarı Yelekler sistemin ya dışına itilmiş ya da iyice periferisinde yaşayan, büyük kısmı göçmen kökenli ve gettolaşmış banliyölerden gelen, en ufak bir güvencesi ve geleceğe dair neredeyse hiçbir umudu olmayan, günümüzün bir anlamda yeni en alt sınıfını oluşturan kesim değil. Sarı Yelekler hareketinin özü büyük ölçüde taşralı, ortalama kırk yaşlarında, yaklaşık asgari ücretli bir işe sahip, Fransa’daki eski bir tabirle “Aşağı Fransa” halkı.

Fransa’da günlerdir süren hükümet karşıtı protestolar devam ederken bu ateşin Arap Baharı gibi hızlıca yayılması halinde sadece Avrupa değil, tüm Dünya karışacaktır.

Tarihçi

Ömer ÇELİKASLAN