"Sanatçının sanatı toplumu kırmaya başladığında bu, sanat değil kibir olur"   Sayıları giderek azalan güzel ve yetenekli insanlardan biriyle daha karşınızdayız. Eğitimci, şair, sinema ve dizi oyuncusu Celal Şenel, Mersin'in köklü ve tanınmış ailesine mensuptur. Şenel, Mersin-Gülnar doğumludur. Kalabalık, geniş bir ailede büyüdü. Babası Köy Enstitüsü çıkışlıdır ve sonradan Mersin Halk Eğitim Müdürlüğü yapmıştır.   Aile,sanata yatkın ve ilgiliydi. Müzikle, kültürel etkinliklerle iç içe yaşadı. Abdurrahim Karakoç, Fakir Baykurt, Genco Erkal, Rahşan Ecevit ailenin görüştüğü ünlülerdi. Türkiye Gazetesi yazarı Metiner Sezer de bir diğer aile dostlarıydı.   Celal Şenel, Burdur Yüksek Öğretmen Okulu mezunudur. Ortaokul yıllarında şiirler yazmaya başladı. Şarkı sözü yazarı Hayri Mumcu'nun cesaretlendirmesiyle şiirlerini biriktirmeye başladı. Celal öğretmen Çankırı, Bitlis, Malatya ve Mersin'de çalıştı 2005'te emekli oldu.   Emekliliğinden sonra özel eğitimini alarak zihinsel engelliler okulunda 17 yıl, zihinsel engelli öğretmeni olarak Adana ve İstanbul'da çalıştı.   Şenel, ayrıca 90'lı yıllardan bu tarafa çeşitli yerel gazetelerde köşe yazıları yazmaktadır. Mersin MEŞYAD üyesi olan Şenel, amatör olarak musikiyle ilgilenmektedir. Onunla tanışıklığımız 2007'ye, gökdelendeki Mersin Yazarlar Derneği dönemine rastlar. Yılların izafi olduğunu zaman geçtikçe daha iyi anlıyorum. Sonuçta her şey dönüp dolaşıp 'bir varmış bir yokmuş'a dayanır.   Şenel'in 'Umutlar, Hüzünler ve Beklentiler' adında üç adet şiir kitabı bulunmaktadır. 'Türk Sinemasına Emek Verenler' adlı içinde 50'nin üzerinde sinema sanatçısıyla hatırlarını anlattığı anı kitabı da 2025 yılında yayımlanmıştır. Şenel, zihinsel engellilerin rehabilitasyonuyla ilgili bir kitabı da çıkartmayı düşünmektedir.   Celal Şenel'in sinema oyunculuğuna ayrı bir parantez açmak gerekiyor. Zira onunki bir tutkudur. Bir sinema aşkıdır. Oyunculuk elbette tutkudur. Yoksa yapılması pek mümkün değildir. Celal Şenel'in beyaz perdeyle tanışması 1975 yılına rastlar. O yıllar Yeşilçam'ın Yeşilçam olduğu yıllardı. Beyoğlu'nda hanımefendilerin, beyefendilerin salındığı dönemlerdi.   Taksim'den, Galatasaray Lisesi'ne doğru inerken, Türk sinemasının önde gelen isimlerini sık sık görmek mümkündü. Onun İstanbul'da yaptığı bu gözlemlerden doğan sinema tutkusu, genç Celal'i Yeşilçam'a taşıdı. O sokaktaki Ata Kıraathanesi set işçisinden, figüranına sinema emekçilerinin buluştuğu bir mekandı. Orada tanıştığı insanlar Şenel'e sinema yolunu açtı. İlk oynadığı film 'Dar Geçit'ti. Başrolde Yalçın Gülhan, Tugay Toksöz, Aysun Güven vardı.   Cüneyt Arkın'dan, Ayhan Işık'a, Meral Zeren'den, Hülya Koçyiğit'e birçok ünlü ve de yardımcı rollerdeki sanatçılarla oyunculuk yapma, tanışma imkanına kavuştu. Güzel anılar ve dostluklar biriktirdi. Yeşilçam 70'li yıllarının ortasından itibaren krize girdi. Birçok oyuncu çeşitli yollara savruldu. Bunalımlı seneler geçirdi.   Sinemadaki kriz ve ülkenin terör olayları etkisine girmesi nedeniyle ailesi, Celal Şenel'in öğretmenlik mesleğinde devam etmesini istedi. Aile meclisinin kararına uymamak düşünülemezdi tabii ki.    Şenel, oyuncu arkadaşları ile dostluklarını halen sürdürmektedir. İleriki yıllarda bazı dizilerde rol alarak oyunculuk hasretini dindirmeye çalışmıştır. Emeklilik günlerini memleketi Mersin'de geçiren Şenel'den sevdiğim 'umutlar' şiiriyle yazımızı noktalıyoruz: Yoklar varlar var olanlar  Unuttular unutacaklar Yıllar yılları kovalayacak Acımasız ve yalnız  Hayaller kuracaklar  Bazen dağlarda bazen şehirde  Kavuşmak bir uğraş olacak onlar için  Yapayalnız kalacaklar umutsuzca Sevgiyi arayacaklar ilgiyi  Bitip gidecekler sonunda  Gözyaşlarının içinde ağlayarak